Duże kopce na obiekcie Arrokoth z Pasa Kuipera mogą mieć wspólne pochodzenie

Sonda kosmiczna New Horizons NASA przeleciała obok Arrokoth w 2019 roku. Na podstawie tych danych Stern i jego współautorzy zidentyfikowali 12 kopców na większym płacie Arrokoth, Wenu, które mają prawie ten sam kształt, rozmiar, kolor i współczynnik odbicia. Wstępnie zidentyfikowali także trzy kolejne kopce na mniejszym płacie obiektu, Weeyo.

„To niesamowite widzieć ten obiekt tak dobrze zachowany, że jego kształt bezpośrednio ujawnia szczegóły jego złożenia z zestawu bardzo podobnych do siebie elementów” – powiedział dr Will Grundy z Obserwatorium Lowell, współbadacz misji New Horizons . „Arrokoth wygląda prawie jak malina złożona z małych podjednostek”.

Geologia Arrokoth wspiera model niestabilności strumieniowej formacji planetozymalnych, w którym prędkości zderzeń rzędu zaledwie kilku mil na godzinę umożliwiły delikatne gromadzenie się obiektów, tworząc Arrokoth w lokalnym obszarze mgławicy słonecznej ulegającej zapadnięciu grawitacyjnemu.

„Podobieństwa, obejmujące rozmiary i inne właściwości struktur kopców Arrokoth, sugerują nowy wgląd w jego powstawanie” – powiedział Stern, główny badacz misji New Horizons. „Jeśli kopce rzeczywiście reprezentują elementy składowe starożytnych planetozymali, takich jak Arrokoth, wówczas modele formacji planetozymalnych będą musiały wyjaśnić preferowany rozmiar tych elementów”.

Istnieje duża szansa, że ​​niektóre z celów przelotu misji Lucy NASA do asteroid trojańskich Jowisza i komety przechwytującej ESA będą innymi dziewiczymi planetozymalami, co może przyczynić się do zrozumienia akrecji planetozymali w innych częściach starożytnego Układu Słonecznego oraz tego, czy różnią się one od przetwarza Nowe Horyzonty znalezione w Pasie Kuipera.

„Ważne będzie poszukiwanie struktur przypominających kopce na planetozymali obserwowanych w ramach tych misji, aby przekonać się, jak powszechne jest to zjawisko, co będzie stanowić kolejny przewodnik po teoriach powstawania planetozymali” – powiedział Stern.

Laboratorium Fizyki Stosowanej Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa w Laurel w stanie Maryland zaprojektowało, zbudowało i obsługuje statek kosmiczny New Horizons oraz zarządza misją dla Dyrekcji Misji Naukowych NASA. Instytut Badawczy Southwest z siedzibą w San Antonio kieruje misją za pośrednictwem głównego badacza Sterna, który kieruje zespołem naukowym, operacjami związanymi z ładunkiem i planowaniem badań naukowych. Sonda New Horizons jest częścią programu New Frontiers zarządzanego przez Centrum Lotów Kosmicznych Marshalla w Huntsville w Alabamie należące do NASA.