Zrównoważone dzielnice odporne na katastrofy wymagają dokładnego, długoterminowego planowania

Jednak nawet te dzielnice wytwarzające energię pozostaną narażone na przerwy w dostawie prądu wynikające z klęsk żywiołowych, takich jak huragany, pożary lub powodzie. Wszystkie te zjawiska prawdopodobnie będą coraz powszechniejsze ze względu na skutki zmian klimatycznych. Jak zatem zrównoważone sąsiedztwa poradzą sobie z presją wywieraną na ich systemy energetyczne?

Caroline Hachem-Vermette jest profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Budownictwa, Inżynierii Lądowej i Środowiska w Szkole Inżynierii i Informatyki Gina Cody. W nowym artykule przygląda się, jak przemyślany projekt może zmniejszyć wrażliwość energetyczną okolicy w przypadku przerw w dostawie prądu, a także jakie cechy projektu są potrzebne, jeśli i kiedy lokalna ludność będzie musiała przenieść się do schronów.

Artykuł ukazał się w czasopiśmie Renewable and Sustainable Energy Reviews. W nim Hachem-Vermette i współautor Kuljeet Singh z Uniwersytetu Wyspy Księcia Edwarda analizują projekt i charakterystykę energetyczną poszczególnych rodzajów budynków i dzielnic, aby ocenić ich podatność na zagrożenia oraz dostęp do alternatywnych i odnawialnych źródeł energii. Autorzy wykorzystują kilka scenariuszy obejmujących różne długości przerw w dostawie prądu, aby sprawdzić, jaki rodzaj reakcji jest najkorzystniejszy dla dotkniętych populacji.

„Skoncentrowaliśmy się na poziomie jednostki sąsiedzkiej, ponieważ możemy przyjrzeć się cechom i poziomom szczegółowości, które trudniej znaleźć na poziomie miasta” – wyjaśnia Hachem-Vermette.

„Zaprojektowana tak, aby była samowystarczalna pod względem podstawowych udogodnień i usług, jednostka sąsiedzka jest podstawową koncepcją w planowaniu urbanistycznym. Jednostki sąsiedzkie służą jako podstawa rozwoju i projektowania na poziomie miasta i mogą być wykorzystywane do zrozumienia różnych zrównoważonych i odpornych strategii .”

Net-zero, ale nadal podatny na ataki

Zaprojektowane zgodnie z praktykami zrównoważonego rozwoju, teoretyczne dzielnice opierały się na rodzajach występujących w typowych kanadyjskich gminach: zabudowa mieszkaniowa o małej gęstości, mieszana zabudowa mieszkaniowo-handlowa i handlowa, zabudowa mieszkaniowa o dużej gęstości oraz mieszana zabudowa mieszkaniowo-przemysłowa o dużej gęstości. Naukowcy ocenili także rodzaje systemów energetycznych, z których głównie korzystały te dzielnice w celu dostarczania energii elektrycznej i cieplnej.

Wskaźniki te uwzględniono w scenariuszach, w których przerwy w dostawie prądu trwały od jednego dnia do ponad trzech tygodni. Dostarczyli wiarygodne szacunki dotyczące podatności na przerwy w dostawie energii, a także najlepsze środki, jakie należy rozważyć w celu złagodzenia skutków tych katastrof dla lokalnej ludności.

Na zakończenie badania naukowcy przedstawili kilka zaleceń, które mogą poprawić odporność dotkniętej klęską okolicy. Wezwali władze miejskie do podjęcia następujących działań: wyposażenia dużych budynków, takich jak szkoły, w środki zapewniające samowystarczalność w zakresie produkcji energii, tak aby można je było wykorzystać jako tymczasowe schronienia; zmodyfikować standardy projektowania schronisk, aby zwiększyć ich maksymalną populację, przy jednoczesnym zapewnieniu dobrej jakości powietrza w pomieszczeniach, higienicznych przestrzeni do życia, przygotowywania posiłków i rekreacji; oraz uwzględnić metody projektowania przestrzennego sąsiedztwa, aby zapewnić dostęp do dróg, potencjalnych budynków schronisk i szpitali oraz krajobrazu dla instalacji systemu energetycznego.

Hachem-Vermette zdaje sobie sprawę, że w obliczu coraz bardziej ekstremalnych warunków pogodowych potrzebne są znacznie dalsze badania, ponieważ miasta zmierzają w kierunku w pełni zrównoważonych praktyk. Jest jednak przekonana, że ​​inicjatywy takie jak PLAN/NET ZERŘ firmy Concordia i ogłoszony na początku tego roku grant Canada First Research Excellence Fund o wartości 123 milionów dolarów pomogą jej i jej współpracownikom znaleźć ścieżki przejścia społeczeństwa na odnawialne źródła energii.

„Moje badania leżą u podstaw wysiłków na rzecz budowania dekarbonizowanych dzielnic” – mówi. „Dzięki mojemu doświadczeniu w architekturze, urbanistyce i inżynierii budowlanej mogę połączyć te dyscypliny. Wypełniając luki na styku tych dyscyplin, znajdziemy zrównoważone i odporne rozwiązania”.