Technologie interwencji klimatycznej mogą wyłonić zwycięzców i przegranych w światowych dostawach żywności

W czasopiśmie Nature Food naukowcy opisali wyniki modeli komputerowych symulujących różne scenariusze klimatyczne oraz ich wpływ w czasie na produkcję czterech głównych roślin spożywczych na świecie: kukurydzy, ryżu, soi i pszenicy we wszystkich lokalizacjach, w których są uprawiane. .

Niektóre scenariusze opracowano w drodze symulowanej interwencji aerozolu stratosferycznego (SAI), znanej również jako geoinżynieria, w celu zatrzymania lub odwrócenia zmian klimatycznych, inne – dla celów porównawczych – nie. Scenariusz SAI, zainspirowany erupcjami wulkanów, zakładałby rozpylanie dwutlenku siarki do stratosfery. Umieszczając w sposób ciągły chmurę kwasu siarkowego w górnych warstwach atmosfery, proces ten chroniłby Ziemię przed Słońcem, chłodząc ją.

„Żaden z 11 scenariuszy dotyczących zmian klimatycznych lub interwencji klimatycznych, które przeanalizowaliśmy, nie przyniesie korzyści wszystkim” – powiedział Brendan Clark, doktorant na Wydziale Nauk o Środowisku w Rutgers School of Environmental and Biological Sciences (SEBS) i główny autor badania . „Narody mogą mieć różne wyobrażenia na temat optymalnej temperatury globalnej, co może prowadzić do konfliktów. To jakby ludzie kłócili się o termostat w domu, ale w skali globalnej”.

Modele wykazały wyraźne różnice w produktywności rolnictwa w zależności od położenia kraju na świecie. Modele wykazały, że ciągła, niekontrolowana zmiana klimatu sprzyja produkcji roślinnej na zimnych obszarach położonych na dużych szerokościach geograficznych, takich jak Kanada, Rosja, północne stany graniczne Stanów Zjednoczonych, Skandynawia i Szkocja.

Umiarkowane ilości atmosferycznego rozpylania siarki, które mogą zatrzymać lub nieco obniżyć średnie globalne temperatury, sprzyjają produkcji żywności w umiarkowanych regionach zwanych środkowymi szerokościami geograficznymi, gdzie, według analiza.

Duże ilości interwencji klimatycznych mających na celu znaczne odwrócenie ocieplenia i obniżenie średniej temperatury na świecie sprzyjałyby produkcji rolnej w tropikach, czyli regionie Ziemi wokół równika. Na półkuli zachodniej region obejmuje Meksyk, całą Amerykę Środkową, Karaiby i górną połowę Ameryki Południowej. Na półkuli wschodniej tropik obejmuje większość Afryki, części Bliskiego Wschodu, większość Indii, całą Azję Południowo-Wschodnią, większość Australii i większość wyspiarskich narodów Oceanii.

„Czy jesteśmy gotowi żyć ze wszystkimi tymi potencjalnymi skutkami, aby globalne ocieplenie było mniejsze? To pytanie, które staramy się tutaj zadać” – powiedział Alan Robock, wybitny profesor nauk o klimacie na Wydziale Nauk o Środowisku SEBS oraz specjalista ds. współautor badania. „Próbujemy określić ilościowo każde potencjalne ryzyko i korzyści, abyśmy mogli podejmować świadome decyzje w przyszłości”.

Zespół współpracował z naukowcami z Narodowego Centrum Badań Atmosferycznych, wykorzystując model komputerowy laboratorium federalnego, który oblicza globalne wzorce klimatyczne i pogodowe. Model symuluje zmiany klimatu atmosferycznego, lądowego i oceanicznego, a także wzrost roślin. W wyniku prac powstało 11 różnych scenariuszy klimatycznych przyszłej Ziemi, z których osiem powstało w wyniku różnych poziomów interwencji klimatycznych, skutkujących różnymi temperaturami, opadami deszczu i światłem słonecznym oraz różną emisją dwutlenku węgla.

„Nasze wyniki uwydatniają wyzwania związane z definiowaniem «optymalnych w skali globalnej» strategii” – stwierdziła Lili Xia, adiunkt na Wydziale Nauk o Środowisku SEBS i współautorka badania. „To bardzo skomplikowane i trudno wyciągnąć na przykład wnioski, czy interwencja klimatyczna jest dobra, czy zła. Nie wiem, w którym momencie ludzie podejmą decyzję. Jednak według mnie jest to prawie niemożliwe”.

Inni naukowcy biorący udział w badaniu to Sam Rabin, Simone Tilmes i Jadwiga Richter z Narodowego Centrum Badań Atmosfery; i Daniele Visioni z Uniwersytetu Cornell.